Gotowałam fasolkę - jasia. Coby do zupy było. I z mamą wyjadamy taką ugotowaną. Przychodzi Potomek.
- Co to? - pyta.
- Fasolka.
- A mogę spróbować?
Dostał jedną. Spojrzał krytycznie.Wziął głęboki wdech. Włożył fasolkę do buzi. Zaczerwienił się. Oczy mu z orbit wyszły.
- Nie bardzo pyszna... - wykrztusił. - Połknąłem bez gryzienia.
W dzieciństwie niebo jest równie bliskie i rzeczywiste jak brzeg morza, obok skomplikowanych szczegółów świata pojawia się prostota: Bóg jest dobry; dorośli znają odpowiedzi na wszystkie pytania; istnieje coś takiego, jak prawda; a sprawiedliwość działa miarowo i bezawaryjnie, jak zegar.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz