- Żaba! Żaba! - drze się Potomek. - Mogę ją złapać?
- Żabki nie lubią żeby je łapać.
- Ale ja tak delikatnie, tylko na chwilkę...
- Spróbuj, jak chcesz. Żaba szybko ucieka.
Potomek wystartował za żabą. Wpadł w jakieś chaszcze. Po chwili wychodzi, łapki ociera o spodnie.
- I co? Złapałeś żabę?
- Tak.
- I jaka jest żaba?
- Mięciutka!
P. S. Żadna żaba nie ucierpiała fizycznie, możliwy jedynie uraz psychiczny do niedużych, wrzaskliwych człowieków.
W dzieciństwie niebo jest równie bliskie i rzeczywiste jak brzeg morza, obok skomplikowanych szczegółów świata pojawia się prostota: Bóg jest dobry; dorośli znają odpowiedzi na wszystkie pytania; istnieje coś takiego, jak prawda; a sprawiedliwość działa miarowo i bezawaryjnie, jak zegar.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz